Corfu from Gastouri (Edward Lear, 1862)

Το Ἐνθύμιον Νεανικῶν Συντροφιῶν στο ΚΠΙΣΝ (πριν)

Ο ερωτισμός είναι το Μεταιχμιακό

Τα Παιδιά της Παλαιότητας, ακροβατώντας πάντα (παράνομα κι ωραία) στη λεπτή γραμμή μεταξύ υποκουλτούρας και συγκινησιακής έξαρσης, παρουσιάζουν για πρώτη φορά ζωντανά τον τελευταίο τους δίσκο Ἐνθύμιον Νεανικῶν Συντροφιῶν, που κυκλοφόρησε εν μέσω… πανδημίας.

Στα χνάρια του προκατόχου του, Consortium in Amato, ο δίσκος εφορμάται από ένα βιβλίο, επισκεπτόμενος την ίδια στιγμή δεκάδες άλλα κειμήλια ενός εμφανούς (δημόσιου) ή κρυφού (ιδιωτικού) Πολιτισμού. Το κεντρικό διακείμενο εδώ είναι η συλλογή του Ευγένιου Αρανίτση Σε Ποιον Ανήκει η Κέρκυρα; και συγκεκριμένα τα δύο πρώτα «εκκινούμενα από το δοκίμιο και απολήγοντα σε ισάριθμες φαντασίες» κείμενα, το ομώνυμο και Τα Αρώματα του Πένθους, πάνω σε αποσπάσματα από τα οποία δομούνται οι έξι επιμέρους θεματικές ενότητες του δίσκου.

Η προγραμματισμένη για τις 22 Ιουλίου… αυστηρά παρουσίασις του Ἐνθυμίου Νεανικῶν Συντροφιῶν από 8μελές (ευέλικτο, όχι πλήρες) σχήμα-έκπληξη στο ΚΠΙΣΝ αποτελεί, αν μη τι άλλο, ένα απονενοημένο διάβημα, αλλά και τη μοναδική ίσως ευκαιρία να ψηλαφηθεί ολιστικά, μέσα και από τα λόγια του ίδιου του Κερκυραίου συγγραφέα (στα πρότυπα των οικείων εκδηλώσεων στον τόπο του… εγκλήματος που αιώνες μένει δίχως δίκη), «ἕνα ὁλάνθιστο ρῆγμα στήν περίφραξη τοῦ Ὑποκειμενικοῦ, ἕνα ἐλεύθερο ζύγισμα στό κατώφλι, τή συγκίνηση στήν καρδιά τῆς ἀμφιταλάντευσης».

Περισσότερες λεπτομέρειες σύντομα.

Συνοδευτική εικόνα: Edward Lear, Corfu from Gastouri (1862)
[από το artwork της CD έκδοσης του ΕΝΣ]

Αφήστε μια απάντηση